UG Opatowiec

ZESPÓŁ INTERDYSCYPLINARNY
DO SPRAW PRZECIWDZIAŁANIA PRZEMOCY DOMOWEJ
W GMINIE OPATOWIEC

Reaguj!!!

Jeśli jesteś ofiarą przemocy domowej.
Jeśli jesteś świadkiem przemocy domowej.
Jeśli podejrzewasz, że w twoim najbliższym otoczeniu jest stosowana przemoc.

PAMIĘTAJ!!!!
Prawo zabrania stosowania przemocy i krzywdzenia swoich bliskich. Jeśli Ty lub ktoś z Twoich bliskich jest ofiarą przemocy ze strony osoby najbliższej, nie wstydź się prosić o pomoc. Prawo stoi po Twojej stronie!

Przemoc domowa według ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy domowej (Dz. U. z 2024 roku, poz. 424) to jednorazowe albo powtarzające się umyślne działanie lub zaniechanie, wykorzystujące przewagę fizyczną, psychiczną lub ekonomiczną, naruszające prawa lub dobra osobiste osoby doznającej przemocy domowej, w szczególności:
a) narażające tę osobę na niebezpieczeństwo utraty życia, zdrowia lub mienia,
b) naruszające jej godność, nietykalność cielesną lub wolność, w tym seksualną,
c) powodujące szkody na jej zdrowiu fizycznym lub psychicznym, wywołujące u tej osoby cierpienie lub krzywdę,
d) ograniczające lub pozbawiające tę osobę dostępu do środków finansowych lub możliwości podjęcia pracy lub uzyskania samodzielności finansowej,
e) istotnie naruszające prywatność tej osoby lub wzbudzające u niej poczucie zagrożenia, poniżenia lub udręczenia, w tym podejmowane za pomocą środków komunikacji elektronicznej.

Definicja psychologiczna:
Przemoc to celowe i wykorzystujące przewagę sił działanie przeciw innej osobie, naruszające prawa i dobra osobiste, powodujące cierpienie i szkody.

Przemoc w rodzinie charakteryzuje się tym, że:

JEST INTENCJONALNA – Przemoc jest zamierzonym i świadomym działaniem człowieka i ma na celu kontrolowanie i podporządkowanie drugiej osoby.
SIŁY SĄ NIERÓWNOMIERNE – W relacji jedna ze stron ma przewagę nad drugą. Osoba doświadczająca przemocy jest słabsza a osoba ją stosująca – silniejsza.
NARUSZA PRAWA I DOBRA OSOBISTE – Osoba stosująca przemoc wykorzystuje przewagę siły, narusza podstawowe prawa drugiej strony (np. prawo do nietykalności fizycznej, godności, szacunku itd.).
POWODUJE CIERPIENIE I BÓL – Osoba stosująca przemoc naraża zdrowie i życie drugiej strony na poważne szkody. Doświadczanie bólu i cierpienia sprawia, że będąc poddaną takiemu oddziaływaniu, ma mniejszą zdolność do samoobrony.

Przemoc a konflikt – rozróżnienie

O konflikcie w relacji mówimy wtedy, gdy są zachowane tylko trzy z czterech filarów definiujących przemoc: tj. są to agresywne zachowania świadome, zamierzone, mające za cel naruszenie dobra i praw osobistych osoby, powodujące ból i cierpienie, ale powstałe w sytuacji równowagi sił w relacji. Żadna z osób nie ma przewagi siły, a zachowania agresywne występują z obu stron.

Formy przemocy

PSYCHICZNA/EMOCJONALNA

Jest podstawą wszelkich form przemocy. Polega na wywieraniu presji na osobę w celu sprawowaniu nad nią kontroli i podporządkowania jej swojej woli. Jej istotą jest naruszenie godności osobistej. Stanowi podstawę wszelkich innych form przemocy i zazwyczaj z nimi współwystępuje. Przykładem mogą być: wyśmiewanie poglądów, religii, pochodzenia, narzucanie własnych poglądów i planów, karanie przez odmowę uczuć, zainteresowania, szacunku, stała krytyka, wmawianie choroby psychicznej, izolacja społeczna poprzez kontrolowanie i ograniczanie kontaktów z innymi osobami, domaganie się posłuszeństwa, ograniczanie snu i pożywienia, uniemożliwianie schronienia, degradacja werbalna czyli wyzywanie, poniżanie, upokarzanie, zawstydzanie, stosowanie gróźb i wulgaryzmów, straszenie zastosowaniem siły.

FIZYCZNA

Polega na naruszeniu nietykalności cielesnej lub niesie takie ryzyko. Przykłady: popychanie, odpychanie, obezwładnianie, przytrzymywanie, policzkowanie, szczypanie, gaszenie papierosów na ciele, kopanie, duszenie, bicie otwartą ręką i pięściami, bicie przedmiotami, ciskanie w kogoś przedmiotami, parzenie, polewanie substancjami żrącymi, szarpanie np. za włosy lub uszy, użycie broni, porzucanie w niebezpiecznej okolicy, nieudzielanie koniecznej pomocy, itp.

SEKSUALNA

Dotyczy sfery seksualnej, jej celem jest poniżenie drugiej osoby, odebranie jej godności, polega na naruszeniu intymności. Jej istotą jest zmuszanie osoby do aktywności seksualnej wbrew jej woli, kontynuowaniu aktywności seksualnej, gdy osoba nie jest w pełni świadoma, bez pytania jej o zgodę lub gdy na skutek zaistniałych warunków obawia się odmówić. Występuje wówczas przymus jak np. bezpośrednie użycie siły lub emocjonalny szantaż, groźba lub podstęp, by osobę skłonić do preferowanego zachowania. Np.: gwałt, molestowanie seksualne, wymuszanie pożycia, obmacywanie, dotykanie intymnych części ciała, zmuszanie do niechcianych praktyk seksualnych, nieliczenie się z życzeniami partnerki/partnera, komentowanie szczegółów anatomicznych, ocenianie sprawności seksualnej, wyglądu, uwagi i żarty o charakterze seksualnym, przymuszanie do oglądania treści o charakterze seksualnym, bądź pornograficznym itp.;

EKONOMICZNA

Dotyczy sfery materialnej, polega na celowym niszczeniu własności, pozbawianiu środków lub tworzeniu warunków, gdy trudno jest zaspokoić podstawowe potrzeby m.in. uniemożliwianiu podjęcia pracy zarobkowej i wymuszaniu pracy nieodpłatnej, odbieraniu zarobionych pieniędzy, niszczeniu rzeczy, zabieraniu pieniędzy, ograniczaniu dostępu do zasobów rodziny, w przypadku wspólnej firmy na nieopłacaniu składek, ubezpieczeń i niewypłacaniu zarobionych pieniędzy, wymaganiu, by sprawozdawać się z każdej wydanej złotówki, pozbawieniu informacji na temat stanu majątku rodziny, zaciąganiu kredytów i pożyczek na wspólne konto, zmuszaniu do spłacania długów, sprzedawaniu rzeczy osobistych bądź wspólnych bez uzgodnienia itp.

ZANIEDBANIE

Dotyczy naruszenia obowiązku opieki ze strony najbliższych. Jego istotą jest niezaspokojenie podstawowych potrzeb biologicznych i psychicznych drugiego człowieka. Odnosi się do dzieci, osób starszych czy niepełnosprawnych lub chorych, których dobry stan wymaga opieki ze strony domowników. Polega na m.in. braku zainteresowania potrzebami innej osoby, świadomym ich ignorowaniu, pozbawianiu środków na utrzymanie, pozbawianiu jedzenia, ubrania, schronienia, braku pomocy w chorobie, nieudzieleniu pomocy, uniemożliwianiu dostępu do miejsc zaspokojenia podstawowych potrzeb: mieszkania, kuchni, łazienki, łóżka, itp.

Cykle przemocy

Badania wykazały, że związki, w których kobiety doznają przemocy fizycznej ze strony swoich partnerów, przechodzą przez trzy fazy powtarzającego się cyklu.

1. FAZA NARASTANIA NAPIĘCIA

W tej fazie partner jest napięty i stale poirytowany. Każdy drobiazg wywołuje jego złość, często robi awanturę, zaczyna więcej pić, przyjmować narkotyki lub inne substancje zmieniające świadomość. Może poniżać partnerkę, poprawiając swoje samopoczucie. Prowokuje kłótnie i staje się coraz bardziej niebezpieczny. Sprawia wrażenie, że nie panuje nad swoim gniewem. Druga strona stara się jakoś opanować sytuację – uspokaja go, spełnia wszystkie zachcianki, wywiązuje się ze wszystkich obowiązków. Często przeprasza. Ciągle zastanawia się nad tym, co może zrobić, aby poprawić mu humor, uczynić go szczęśliwym i powstrzymać przed wyrządzeniem krzywdy. Niektóre osoby w tej fazie mają różne dolegliwości fizyczne, jak bóle żołądka, bóle głowy, bezsenność, utratę apetytu. Inne wpadają w apatię, tracą energię do życia, lub stają się niespokojne i pobudliwe nerwowo. Jest to wynik narastania napięcia, które po pewnym czasie staje się nie do zniesienia. Zdarza się, że osoba w oczekiwaniu na najgorsze wywołuje w końcu awanturę, żeby „mieć to już za sobą”.

2. FAZA OSTREJ/GWAŁTOWNEJ PRZEMOCY

W tej fazie partner staje się gwałtowny. Wpada w szał i wyładowuje się. Eksplozję wywołuje zazwyczaj jakiś drobiazg. Skutki użytej przemocy mogą być różne – podbite oko, połamane kości, obrażenia wewnętrzne, poronienie, śmierć. Osoba doświadczająca przemocy stara się zrobić wszystko, żeby go uspokoić i ochronić siebie. Zazwyczaj, niezależnie od tego jak bardzo się stara, wściekłość partnera narasta coraz bardziej. Czuje się bezradna, bo ani przekonywanie sprawcy, ani bycie miłą, ani unikanie, ani bierne poddawanie się mu nie pomaga i nie łagodzi jego gniewu. Po zakończeniu wybuchu przemocy osoba, która jej doświadczyła, jest w stanie szoku. Nie może uwierzyć, że to się naprawdę stało. Odczuwa wstyd i przerażenie. Jest oszołomiona. Staje się apatyczna, traci ochotę do życia, odczuwa złość i bezradność.

3. FAZA MIODOWEGO MIESIĄCA

Gdy stosujący przemoc wyładował już swoją złość i wie, że posunął się za daleko, nagle staje się inną osobą. Szczerze żałuje za to, co zrobił, okazuje skruchę i obiecuje, że to się nigdy nie powtórzy. Stara się znaleźć jakieś wytłumaczenie dla tego, co zrobił i przekonuje drugą stronę, że to był jednorazowy, wyjątkowy incydent, który już się nigdy nie zdarzy. Okazuje ciepło i miłość. Staje się znowu podobny do tego, jaki był na początku znajomości. Przynosi kwiaty, prezenty, zachowuje się, jakby przemoc nigdy nie miała miejsca. Rozmawia z osobą, którą skrzywdził, dzieli się swoimi przeżyciami, obiecuje, że nigdy już nie powtórzą się podobne zachowania. Dba o drugą stronę, spędza z nią czas i utrzymuje bardzo satysfakcjonujące kontakty seksualne. Obie osoby zachowują się jak świeżo zakochana para. Osoba po doświadczeniu przemocy zaczyna wierzyć w to, że partner się zmienił i że przemoc była jedynie incydentem. Czuje się kochana, myśli, że jest dla niego ważna. Spełniają się jej marzenia o cudownej miłości, odczuwa bliskość i zespolenie z partnerem. Życie we dwoje wydaje się piękne i pełne nadziei. Ale faza miodowego miesiąca przemijają i znowu rozpoczyna się faza narastania napięcia. Zatrzymuje ona osobę w cyklu przemocy, bo łatwo pod jej wpływem zapomnieć o koszmarze pozostałych dwóch faz.

Ważne są zmiany w każdym z cykli. Dotyczą:

natężenia przemocy – w każdym kolejnym cyklu przemoc staje się gwałtowniejsza,
natężenia przeprosin i zachowań mających zadośćuczynić – w każdym kolejnym cyklu jest ich coraz mniej,
czasu trwania cyklu – każdy cykl trwa coraz krócej.

Informacje dla osób doznających różnych form przemocy

Jeśli doświadczyłaś/eś przemocy domowej czyli przestępstwa znęcania się

Podejmij decyzję, że się przeciwstawisz.
Czasem to długi proces, zdarza się po dwóch krokach do przodu, jeden do tyłu. Daj sobie czas, jednak nie bagatelizuj zagrożenia, tym bardziej jeśli w przemocy żyją dzieci. Pozwól sobie nazwać sytuację, sprawdzić, czy to rzeczywiście jest przemoc. Stosuj metodę małych kroków. To jest etap w którym warto zwrócić się o pomoc do psychologa. Zyskasz w ten sposób towarzystwo kogoś, kto ozumie, jak trudna jest droga wychodzenia z przemocy.
Zbieraj dowody, nawet jeśli nie planujesz nic więcej w tym momencie robić.
Nagrania, wiadomości, własne zapiski dotyczące ilości i natężenia, obdukcje zobrazują, czego doświadczasz. Na tym etapie warto porozmawiać z prawnikiem, który może wskazać co, w Twoim przypadku, będzie ważnym dowodem. Jeśli czujesz zagrożenie fizyczne, nie wahaj się wezwać policji na interwencję.
Otwieraj się przed ludźmi – życzliwymi i zaufanymi; pozwalaj sobie doświadczyć wsparcia.
Ważnym dowodem oraz źródłem siły jest procedura Niebieskiej Karty oraz ludzie przy niej pracujący. W tym rodzaju przestępstwa jest to bardzo pomocny krok. Korzystaj z profesjonalizmu i doświadczeń zawodowych ludzi z dedykowanej Tobie grupy roboczej. Razem będzie łatwiej.
Odzyskując swój ogląd sytuacji, pozwól sobie podejmować decyzje, co na ten moment chcesz robić prawnie i które działania będą Ci służyć.
Konsultuj się ze swoim psychologiem i prawnikiem, nawet spieraj z nimi, ale przede wszystkim sprawdzaj, co i w jakim tempie potrzebujesz zrobić. Każda sytuacja jest inna i każda osoba doświadczająca przemocy ma swoją drogę wyjścia. W którymś momencie tej drogi możesz zdecydować się zgłosić zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa z art. 207kk na policję lub bezpośrednio do prokuratury. Z każdym krokiem zyskujesz silę i sprawczość, które będą potrzebne, by przejść przez postępowanie sądowe oraz zacząć życie skupione na sobie, nie zaś na zagrożeniu.

...Stalkingu

Nie ignoruj tych zachowań – jeśli ktoś Cię prześladuje, a Ty czujesz zagrożenie – poinformuj Policję.
Jeśli uważasz, że jesteś ofiarą prześladowania stalkera, bo sytuacja taka trwa już jakiś czas i powoduje, że czujesz zagrożenie i narażona została Twoja prywatność – wyraźnie to zakomunikuj osobie, która dopuszcza się Twoim zdaniem stalkingu! Jasno i stanowczo poinformuj stalkera, że nie godzisz się na takie zachowania i nie ma możliwości zmiany Twojej decyzji. Powiedz, napisz, wyślij najlepiej list polecony, e-mail lub w ostateczności sms, że nie życzysz sobie z jego strony tych działań. Zachowaj dowód, że odmawiasz kontaktu. Nie groź czymś, na co się nie odważysz. Im mniej Twojego kontaktu z tą osobą, tym lepiej. Zachowuj w tym konsekwencję – nie życząc sobie podtrzymania relacji z tą osobą w jakiejkolwiek formie, zerwij kontakt, tzn. nie reaguj wobec tej osoby, a zbieraj informacje o jej zachowaniach.
Poinformuj o sytuacji swoich znajomych oraz sąsiadów i współpracowników, po to, by nieświadomie nie ułatwili tej osobie jej działań. Dzięki nim zyskasz świadków działań stalkera.
Gromadź, najlepiej od początku, dowody zachowania stalkera – smsy, maile, nagrania rozmów, rób zrzuty ekranu wiadomości z komunikatorów. Zbieraj grupę ludzi, która widziała, jak stalker Cię nachodził. Świadkami mogą być członkowie rodziny, sąsiedzi, znajomi czy nawet obce osoby.
Korzystaj z pomocy prawnika, który pomoże ocenić Ci zebrany materiał dowodowy i podpowie, co jeszcze może być przydatne oraz wskaże, kogo jeszcze warto powołać na świadka. Prawnik pomoże Ci napisać wniosek o ściganie sprawcy.
Na Policji złóż zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa, złóż wniosek o ściganie, pokaż wszystkie dowody.

...Przestępstwa zgwałcenia

Zadbaj o swoje bezpieczeństwo – jeśli jesteś w miejscu, gdzie gwałt się wydarzył lub przebywasz z kimś, kto skrzywdził Cię w ten sposób – opuść to miejsce, oddal się od tej osoby.
Nie bierz prysznica, nie wyrzucaj ubrań, nie sprzątaj miejsca zdarzenia – Twoje ciało, Twoje ubrania oraz miejsce, gdzie doszło do gwałtu są źródłem materiału dowodowego.
Sięgnij po wsparcie – opowiedz o zdarzeniu osobie zaufanej lub skontaktuj się z psychologiem w ośrodku bądź fundacji wspierającej osoby, które doświadczyły przemocy seksualnej; dzięki temu łatwiej zdecydujesz o złożeniu zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa.
Złóż zawiadomienie na policji – może się to wiązać z długim składaniem zeznań, lecz jest konieczna, by ukarać tę osobę/te osoby, które Cię skrzywdziły.
Dzięki złożonym zeznaniom zyskujesz prawo do bezpłatnej terapii PEP (zabezpieczenie przeciw HIV – należy rozpocząć do 48h po zdarzeniu, lub AIDS – do 72h po zdarzeniu) oraz tabletki „dzień po” (masz na to od 72h do 120h); można dostać skierowanie na szczegółowe badania lekarskie lub wykonać je samodzielnie; może zostać zlecony test na wykrycie podania tabletki gwałtu (wykrywalna do 8h we krwi, a w moczu do 12h od podania).
W trakcie zeznań może Ci towarzyszyć wybrana osoba i możesz życzyć sobie, by zeznania przyjmowała osoba konkretnej płci.
Skup się na odzyskaniu równowagi psychicznej i dbaj o swój komfort; nie musisz informować osoby, która Cię skrzywdziła, że sprawa została zgłoszona Policji.

...Mobbingu

Nie dawaj przyzwolenia na poniżające zachowania – nie obracaj ich w żart, nie udawaj, że Ciebie nie dotyczą; milcząc, szkodzisz sobie, a mobber/erzy się rozkręcają. Daj jasne komunikaty, że nie godzisz się na taką formę relacji. Uległość nie jest dobrą metodą.
Jeśli te zachowania przybierają na sile, a Twój sprzeciw nic nie zmienia, zgłoś skargę pisemną do przełożonego. Możliwe, że w Twoim miejscu pracy przewidziane są procedury antymobbingowe.
Jeśli to on jest mobberem, zgłoś sytuację do Państwowej Inspekcji Pracy albo stowarzyszenia antymobbingowego.
Wsparcie prawnika i psychologa będzie bardzo przydatne, gdy zdecydujesz się zgłosić sprawę do sądu w ramach sprawy karnej lub cywilnej.
To dzięki nim zyskasz wiedzę, jak zbierać dowody występowania mobbingu. Warto prowadzić notatnik, w którym zostaną zapisane wszystkie sytuacje – ich przebieg i okoliczności wraz z podaniem świadków tych zajść. Dobrze jest zbierać dowody bezpośrednie – liściki, maile, sms-y, nagrania czy billigi rozmów telefonicznych lub zapisy kamer z miejsca pracy. Spodziewając się ataku, warto unikać sytuacji sam na sam, gdyż przebywanie w otoczeniu innych powoduje, że stają się oni świadkami zachowań mobbera. O swojej sytuacji należy rozmawiać z zaufanymi osobami, gdyż mogą potem zeznać w sądzie o zasłyszanych sytuacjach.
Jeżeli poniosłeś/aś uszczerbek na zdrowiu na skutek mobbingu, należy kolekcjonować wszelkie dokumenty, które to potwierdzą np. zwolnienia lekarskie, opisy badań, diagnozy.
Dlatego warto również w razie potrzeby korzystać ze wsparcia psychologa czy psychiatry.
Jeszcze w trakcie trwania stosunku pracy można w sądzie pracy zgłosić dwa rodzaje roszczeń – o odszkodowanie oraz o zadośćuczynienie z tytułu mobbingu. Jednocześnie można rozwiązać umowę o pracę z wypowiedzeniem jak i bez wypowiedzenia z uzasadnieniem nieposzanowania dóbr osobistych i godności przez pracodawcę.
Ostatecznym krokiem jest skierowanie sprawy o mobbing do sądu.
Przydatne wzory pism znajdą Państwo pod adresem: https://www.niebieskalinia.pl/informacje-prawne/wzory-pism.

Gdzie szukać pomocy?

Policja – 997, 112,
Komenda Powiatowa Policji w Kazimierzy Wielkiej – 47 80 48 205;
Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w Opatowcu – 41 35 27 050;
Gminna Komisja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych w Opatowcu – 41 35 18 052;
Ośrodek Interwencji Kryzysowej w Kazimierzy Wielkiej – 41 35 02 327, 41 35 27 338;
Poradnia telefoniczna „Niebieskiej Linii” – 22 668-70-00, 116-123 – Poradnia działa 7 dni w tygodniu 24h; Dyżury pełnią przeszkoleni specjaliści. Infolinia przeznaczona jest dla osób w kryzysie emocjonalnym, w tym ze szczególnym uwzględnieniem osób doświadczających przemocy domowej;
prokuratura, sąd.

Sprawdź. Czy w twoim domu jest przemoc?

Odpowiedz szczerze na poniższe pytania.

Czy zdarza się, że ktoś bliski:

traktuje cię w sposób, który Cię rani?
obrzuca cię obelgami, wyzwiskami?
zmusza cię do robienia rzeczy, które Cię poniżają?
popycha cię, policzkuje, uderza, szarpie?
nie pozwala ci widywać się z przyjaciółmi i rodziną?
niszczy Twoją własność?
mówi ci, że wie, co jest słuszne dla ciebie?
ośmiesza lub obraża ludzi, których lubisz i cenisz?
stale krytykuje Twoją osobę (poglądy, uczucia, pochodzenie, wykształcenie)?
mówi ci, że jesteś głupi/a, że do niczego się nie nadajesz?
nie pozwala ci widywać się i rozmawiać z przyjaciółmi, rodziną?
dusi, kopie, obezwładnia, wykręca ręce?
grozi ci nożem, siekierą, bronią palną?
grozi ci, że cię zabije lub dotkliwie zrani?
obwinia cię za swoje agresywne zachowanie, mówi ci, że wszystkiemu ty jesteś winna?
zmusza cię do pożycia seksualnego?
zmusza cię do uprawiania praktyk seksualnych, które ci się nie podobają?
straszy cię, że pobije twoich przyjaciół, jeśli będą próbowali ci pomóc?
zabiera ci pieniądze, każe o nie prosić lub po prostu nie chce ich dawać?
zachowuje się wobec dzieci w sposób budzący Twój sprzeciw?
grozi, że zabierze ci wszystko (dzieci, pieniądze, dom), jeśli nie będziesz mu/jej posłuszna/y?
przeprasza cię, rozpieszcza prezentami po tym, jak cię pobił/a?
Czy czujesz się nieswojo, gdy dochodzi do spotkania z twoimi przyjaciółmi w obecności partnera?
Czy w czasie trwania małżeństwa zerwałaś/eś kontakty z przyjaciółmi, rodziną?
Czy jesteś z partnerem, bo mówił ci, że cię zabije, jeśli od niego odejdziesz?
Czy kiedykolwiek byłaś/eś tak pobita/y przez partnera, że wymagałaś pomocy lekarskiej lub leczenia szpitalnego?
Czy czujesz się zagrożona/y w swoim domu?

Jeśli choć na jedno pytanie odpowiedź brzmiała twierdząco, istnieje duże prawdopodobieństwo, że doznajesz przemocy domowej. Zastanów się, czy czujesz się bezpiecznie w swoim domu. Spróbuj porozmawiać z kimś zaufanym o tym, co się dzieje w Twoim związku.

Jeśli to Ty doznajesz tego typu zachowań – nie powinnaś/ nie powinieneś się na to godzić, masz prawo szukać pomocy!
Jeśli to Ty jesteś sprawcą powyższych zachowań, wiedz, że są one karalne i Ty ponosisz za nie pełną odpowiedzialność. Powinieneś/powinnaś szukać pomocy w specjalistycznej placówce.

Zespół Interdyscyplinarny ds. przeciwdziałania przemocy domowej stanowi najważniejszy element gminnego systemu przeciwdziałania przemocy w rodzinie. Skupia on przedstawicieli wszystkich instytucji i służb z terenu gminy, których wspólne działania mogą kompleksowo przyczynić się do ograniczenia zjawiska przemocy domowej i stworzenia systemu wsparcia dla osób i rodzin, gdzie występuje zjawisko przemocy.

Do zadań zespołu interdyscyplinarnego należy tworzenie warunków umożliwiających realizację zadań z zakresu przeciwdziałania przemocy domowej oraz integrowanie i koordynowanie działań podmiotów, o których mowa w art. 9a ust. 3–5 ustawy o przeciwdziałaniu przemocy domowej, w szczególności przez:

diagnozowanie problemu przemocy domowej na poziomie lokalnym;
inicjowanie działań profilaktycznych, edukacyjnych i informacyjnych mających na celu przeciwdziałanie przemocy domowej i powierzanie ich wykonania właściwym podmiotom;
inicjowanie działań w stosunku do osób doznających przemocy domowej oraz osób stosujących przemoc domową;
opracowanie projektu gminnego programu przeciwdziałania przemocy domowej oraz ochrony osób doznających przemocy domowej;
rozpowszechnianie informacji o instytucjach, osobach i możliwościach udzielenia pomocy w środowisku lokalnym;
powoływanie grup diagnostyczno-pomocowych i bieżące monitorowanie realizowanych przez nie zadań;
monitorowanie procedury „Niebieskie Karty”;
przekazywanie informacji, o której mowa w art. 9e ust. 3, oraz dokumentacji, o której mowa w art. 9c ust. 5a;
kierowanie osoby stosującej przemoc domową do uczestnictwa w programie korekcyjno-edukacyjnym dla osób stosujących przemoc domową lub programie psychologiczno-terapeutycznym dla osób stosujących przemoc domową;
składanie, na wniosek grupy diagnostyczno-pomocowej, zawiadomienia o popełnieniu przez osobę stosującą przemoc domową wykroczenia, o którym mowa w art. 66c ustawy z dnia 20 maja 1971 r. – Kodeks wykroczeń (Dz. U. z 2023 r. poz. 2119).
Zespół interdyscyplinarny przed złożeniem zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 10, może wystąpić do właściwego starosty o przesłanie informacji dotyczącej wypełniania przez osobę stosującą przemoc domową obowiązków zawartych w art. 4 ust. 6.

Obecny skład Zespołu Interdyscyplinarnego do spraw przeciwdziałania przemocy domowej w Gminie Opatowiec został powołany Zarządzeniem Nr 108/2023 Burmistrza Miasta i Gminy Opatowiec z dnia 22 września 2023 roku.

W skład zespołu wchodzi 9 osób, są to przedstawiciele: Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Opatowcu, Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych w Opatowcu, Komendy Powiatowej Policji w Kazimierzy Wielkiej, Szkoły Podstawowej w Opatowcu, Szkoły Podstawowej w Krzczonowie, Sądu Rejonowego w Busku-Zdroju, Niepublicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej „Bejmed” w Bejscach oraz organizacji pozarządowych działających na terenie Gminy Opatowiec (tj. Stowarzyszenie na Rzecz Rozwoju Gminy Opatowiec).

Podstawa prawna:

Ustawa z dnia 29 lipca 2005 o przeciwdziałaniu przemocy domowej (t.j. Dz. U. z 2024 roku, poz. 424).

W powyższym materiale wykorzystano informacje pozyskane ze strony internetowej Instytutu Psychologii Zdrowia „Niebieska Linia” (https://www.niebieskalinia.pl/kontakt)

Udostępnij